Hoogbouw, al jaren onbespreekbaar in Nederland. Sinds de Tweede Wereldoorlog kampen we met forse woningtekorten. Het lijkt alleen maar erger te worden. We denken al jaren met onze provinciaalse aanpak – veel gelijkvormige rijtjeswoningen in gelijkvormige steden – de woningnood te kunnen slechten. 15 miljoen inwoners in 1995, ruim 17 miljoen nu en 20 miljoen in 2030. Op Gemeentelijk niveau gaan we de woningnood nooit oplossen, daarom is centrale regie nu meer dan noodzakelijk inclusief een meer wereldser visie.
In de Rijksstructuurvisie Amsterdam-Almere-Markermeer uit oktober 2013 werd al gesproken over groei voor Almere van 200.000 woningen met 60.000 in 2030 naar uiteindelijk 360.000 ergens in 2050. Een ieder weet dat dergelijke studies nu alweer achterhaald zijn, gezien de bevolkingstoename in Nederland. De groei welke Almere 2.0 voor de Noordelijke Randstad denkt te kunnen opvangen is volstrekt onvoldoende met de huidige woningbouwplannen in voornamelijk laagbouw. Het benodigde aantal woningen in deze regio steekt scherp af tegen het huisje-boompje-beestje plan ‘pioniers in de Flevolandse polder’ in Oosterwold. Oorspronkelijk een utopische gedachte van wethouder A.Duivesteijn.
Op inpoldering van het Markermeer uit het Structuurplan 1964, rust nog steeds een taboe en – ik neem aan voor de meeste Nederlanders – ook op verdere aantasting van het Groene Hart. Hoe denken we de 1 miljoen benodigde woningen voor de komende 10 tot 15 jaar dan te gaan realiseren, zonder dat we het Markermeer inpolderen, Schiphol naar zee verplaatsen, het kassengebied uit het Westland verplaatsen naar Oost-Groningen en het Groene Hart proberen te sparen? De ruimte is er gewoon niet.
